HAYATTAN BEKLENTİM
Hayattan beklediğim ne var diye sorsan, öyle büyük ve ulaşılmaz şeyler değil aslında. İçimde bir çocuk var, saf ve masum. Onun gülüşlerini arıyorum hayatta. Gün doğarken, çiy taneleriyle ıslanmış çimenlerin mis kokusunu içime çekmek istiyorum. Doğal ve gerçek yüzler görmek, maskelerden arınmış. İçten, samimi kahkahalar duymak istiyorum. Öyle ki, yanaklarım ağrısın gülmekten. Sevdiklerimle, omuz omuza sabahın ilk ışıklarını karşılamak, gün batımında ise huzurlu bir tebessümle veda etmek istiyorum güne. Kaşlar çatılmasın, yüzlerde hep bir mutluluk ifadesi olsun.
Belki bir ormanın derinliklerinde, kuş cıvıltılarıyla dolu bir sabah yürüyüşü yapmak. Belki de deniz kenarında, dalgaların ritmik şarkısıyla mest olmak. İnsanın ruhunu besleyen küçük anlar... Bir fincan kahvenin kokusu, bir dost sohbetinin sıcaklığı, bir kitabın sayfalarında kaybolmak...
Gözlerimi kapadığımda, rüzgarın tenimde bıraktığı serin dokunuşu hissetmek. Belki de bir ağacın gölgesinde, sadece sessizliğin sesini dinlemek. Küçük mutluluklar işte, hayatı güzelleştiren.
Hayallerimde, her gün bir kutlama gibi. Belki bir çocuk parkında, salıncağın hafif sallantısında kendimi kaybetmek. Belki de bir şarkının notalarında dans etmek. Hayatın temposuna kapılmadan, kendi ritmimde yaşamak.
Öyle büyük beklentilerim yok aslında. Sadece anın tadını çıkarabilmek, sevdiklerimle birlikte olabilmek, samimi ve gerçek ilişkiler kurabilmek. Doğanın sunduğu küçük mucizeleri fark edebilmek. Her gün yeni bir başlangıç gibi.
İşte benim hayattan beklentilerim. Sadelikte huzuru bulmak, küçük anlarda büyük mutluluklar keşfetmek. Hayatı dolu dolu yaşamak, her anının kıymetini bilmek. Bütün bu beklentiler, hayatı daha anlamlı kılıyor. Ve belki de, en önemlisi, içimizdeki çocuğu hiç kaybetmemek.
Yorumlar
Yorum Gönder