KENDİMİ YENİDEN İNŞA EDİYORUM 


Ne hayata karşı ne de dostlarıma karşı bir öfkem var. İçimde bir sadeleşme süreci yaşıyorum. Kendimi yeniden inşa ediyorum, kimseye zarar vermeden, kendi dünyamda yürüyorum. Ben olabilmek için birçok mücadele verdim ve kaybettiğimde bile asla kendimden vazgeçmedim.


İçimde bir dinginlik var, bir kabullenme hali. Hayatın karmaşası ve insanların beklentileri arasında, kendi yolumu bulmayı seçiyorum. Her adımda, kendimi biraz daha keşfediyorum. İçimdeki benliğe ulaşmak, onunla barışmak için çabalıyorum.


Birçok zorlukla karşılaştım, birçok savaş verdim. Ancak her seferinde, içimdeki özü korumayı başardım. Kaybetmek, belki de en çok bu süreçte beni büyüttü, güçlendirdi. Kendime olan inancımı yitirmedim, her düşüşte yeniden kalkmayı bildim.


Kendi köşemde, sessizce yürümenin huzurunu yaşıyorum. Başkalarının gürültüsünden uzak, kendi iç sesimi dinliyorum. Bu sessizlikte, kendimi daha iyi duyuyorum. Kimseye çarpmadan, kendi ritmimde ilerliyorum.


Bu süreçte, dostlara da hayata da kızgın değilim. Her şeyin bir sebebi olduğunu, her yaşananın bir ders olduğunu öğrendim. Her deneyim, beni biraz daha ben yaptı. Her yara, biraz daha güçlendirdi.


Özetle, hayatın içinde kendi yolumu bulmaya çalışıyorum. Kendi köşemde, kendi dünyamda, sade ve samimi bir yaşam sürüyorum. Her adımda, biraz daha kendim oluyorum. Ne kaybetmekten korkuyorum ne de yeniden başlamaktan. Çünkü biliyorum ki, her yeni başlangıç, bana kendimi daha da yakınlaştırıyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı