Onurumuzun Sessiz Çığlığı


Onurlu insanlar ne kadar da azaldı… Neredeler, hangi köşeye çekildiler? Bu yokluk neden bu kadar derin hissediliyor?


Onurlu insanlar… Bir zamanlar hayatımızın en değerli taşları gibi görülen bu insanlar, şimdi neredeyse masallarda anlatılan birer kahraman gibi hissediliyor. Neredeler, hangi köşelere çekildiler? Hayatın her alanında bir eksiklik, bir yokluk hissi hâkim. Sevgi, saygı, nezaket gibi kavramlar birer gölgeye dönüşmüş durumda. Her şey maddiyat ve çıkar odaklı bir düzene teslim olmuş gibi görünüyor. İnsanlar, bir adım öteye gidebilmek için onurundan, şerefinden vazgeçmekten çekinmiyor. İşte bu tablo, insanın ruhunu en derininden yaralıyor.


Bazen düşünmeden edemiyorum: Bu noktaya nasıl geldik? Modern dünyanın hızı mı bizi bu hale getirdi, yoksa içimizdeki değerler zaten birer birer eriyip gidiyor muydu? Eskiden bir insanın sözü senet gibiydi, bir bakışı samimiyet taşırdı. Şimdi ise ilişkilerde bir hesap kitap havası var. "Bana ne faydası olur?" sorusu, neredeyse tüm davranışlarımızın merkezine yerleşmiş durumda. Bu kadar çıkar odaklı bir dünyada, insanın onuruna sahip çıkması neredeyse bir lüks haline geldi.


Yine de içimde bir umut taşımak istiyorum, ama itiraf etmeliyim ki bu umut giderek azalıyor. Çünkü onur, kolay kazanılan bir değer değil. Yılların emeğiyle, dürüstlükle, fedakârlıkla şekillenir. Ama bugün, her şeyin hızla tüketildiği bir dünyada, onur da bir pazarlık konusu haline gelmiş gibi görünüyor. İnsanlar, küçük çıkarlar uğruna büyük değerlerini feda etmekten çekinmiyor. Ve bu durum, yalnızca bireyleri değil, toplumu da derinden yaralıyor.


Peki, bu karanlıkta hiç ışık yok mu? Elbette var. Onurlu insanlar tamamen yok olmadı. Belki daha az konuşuyor, daha az görünür oluyorlar, ama hâlâ buradalar. Hâlâ doğru zamanda, doğru yerde ortaya çıkmak için bekliyorlar. Belki biz o değerleri daha çok aramalı, daha çok sahip çıkmalıyız. Belki de onurlu insanları bulmanın ilk adımı, kendimizde bu değeri yeniden inşa etmektir.


Evet, dünya zor bir yer haline geldi. Ama belki de tam da bu yüzden, onura, dürüstlüğe, nezakete sahip çıkmak şimdi her zamankinden daha önemli. Bu değerler olmadan hayatın gerçek anlamını bulamayız. Ve ne kadar azalsa da, onurlu insanlar kaybolmaz; sadece daha dikkatle bakmayı, daha samimi bir şekilde aramayı beklerler.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı