Hayatımın zor zamanlarından geçerken, terapiler ve destek amaçlı ilaçlar bana büyük ölçüde yardımcı oldu. Geçmişte yaşanan şiddetin, üzüntülerin ve en sonunda karşılaştığım kanser tedavisinin beni ne kadar yıprattığını itiraf ediyorum. Tüm bu zorluklar bedenimde ve ruhumda derin izler bıraktı. Ama yine de, en etkili ilacın ne terapiler ne de ilaçlar olduğunu fark ettim.

Bir dostun sıcak bir gülüşü, içten bir dokunuşu ya da samimi bir “merhaba” sesi, bana yeniden güç verdi. Bazen bir dostun varlığı, insanın en karanlık anlarını aydınlatabilir. O samimiyet ve sevgi dolu anlar, beni tekrar hayata bağladı. İnsanın içindeki iyileşme gücünü tetikleyen şeyin aslında sevgi olduğunu, en çok da dostların verdiği o tarifsiz desteğin, tüm ilaçlardan ve terapilerden daha güçlü olduğunu öğrendim.

Bana bunu hissettiren tüm dostlarıma minnettarım. Her biri, zor zamanlarımda birer ışık oldu, yaralarımı sarmama yardım etti. Onların samimiyeti, yalnızca bir anlık değil, ömür boyu hatırlayacağım bir iyileşme armağanıydı. Şimdi biliyorum ki, hayat her ne kadar yıpratıcı olursa olsun, gerçek dostların sevgisi insanı ayağa kaldırmaya yetiyor. Onlara sonsuz teşekkürler... Bu hayat yolculuğunda yalnız olmadığımı hissettirdikleri için.

Daha önceki yazılarımda da bahsetmiştim: Bazı insanların kalplerindeki çirkinlik, eninde sonunda yüzlerine yansır. Hele ki kötü zamanlardan geçerken, ağızlarından dökülen o fütursuz cümleler ve düşünmeden ettikleri laflar, insana derin yaralar açabilir. O anlarda en çok ihtiyaç duyduğun şefkat ve anlayışı, aksine, acımasız bir şekilde geri çevirirler.

Bu insanlar, belki de kendi yaralarını saklamanın bir yolu olarak başkalarına zarar vermeyi seçiyor. Ama unutmadım onları. O canımı acıtan sözleri, o sessizce içime işleyen bakışları unutmadım. Her biri, hayat yolculuğumda birer ders oldu. Çünkü onların çirkinliği, benim içimdeki güzelliklerin daha da kıymetli olduğunu hatırlattı.

Şimdi geçmişte yaşananları düşünürken, anlıyorum ki insanlık, içindeki güzellikleri koruyabilenlerin omuzlarında yükseliyor. Ve bu yüzden, kötülüğe rağmen güzelliği seçmeye devam ediyorum. Yazımın ucunu bağlarken şunu eklemek isterim: İnsanın gerçek gücü, çirkinliklere boyun eğmemek ve güzelliklerini canlı tutabilmekte saklı.