Değerli arkadaşlar günümüzde küfür hayatımızın vazgeçilmezi oldu. Bazı insanlara  söylenecek güzel söz biter ve  küfür sanki bir hak teslimi gibi gelir. Yani öyle şeyler yaparlar ki, nezaketle açıklanacak bir tarafı kalmaz. Adeta bir davetiye gibi, “Haydi, küfürle taçlandır beni” diye bağırır dururlar. İnsan kendini tutmaya çalışır, bir-iki derin nefes alır ama o hareketleriyle, o tavırlarıyla son noktayı koyar. Ve işte o an anlarsın: Bazı insanlar, küfürsüz yarım kalır.

Sanki bu kişiler, hayatın içindeki o sessiz limit testleridir. Görgü, sabır, empati... Hepsini zorlarlar. Ama sen ne kadar kendini sakinleştirmeye çalışsan da, sonunda ağzından dökülen bir cümleyle “Tam yerindeydi, bu kelime tam da onun hakkıydı” dersin. Belki de bu yüzden bazen küfür, adaletsizliğe karşı direncin en saf hali gibi gelir.