ÇOK ESKİDEN


Eski günlerin tadı bir başkaydı, değil mi? Hani o sokakta oynadığımız, akşam karanlığı çökerken eve gitmek istemediğimiz zamanlar... Her şey daha basit, daha saf ve bir o kadar da anlamlıydı. Belki de o günlerin büyüsünü zamanla kaybettiğimizden, geçmişe olan özlemimiz bu kadar derin.


Çocukluğun o masum günlerinde, bir çikolatayla dünyanın en mutlu insanı olabilirdik. Bir bisikletle mahallede rüzgar gibi esmek, bir kitapla bambaşka diyarlara gitmek… İşte bu basit gibi görünen şeyler, o zamanlar hayatın anlamıydı. Şimdi ise ne kadar uğraşsak da, o masumiyeti ve mutluluğu bulmak zorlaşıyor gibi. 


Geçmişin o sıcak anılarını düşündükçe, içimde bir hüzün ve aynı zamanda tatlı bir mutluluk beliriyor. Sanırım en çok o samimiyeti, içtenliği özlüyorum. Dostlarla geçirilen uzun yaz akşamlarını, hiç bitmeyecekmiş gibi gelen tatilleri… O zamanlar, hayatın bir parçası olan bu anlar, şimdi anıların en değerlisi olmuş durumda.


Ama belki de bu özlem, bize geçmişi ne kadar güzel yaşadığımızı ve o zamanlardan bugüne neler getirdiğimizi hatırlatıyor. Şimdi de geçmişin o sıcaklığını ve samimiyetini yeniden yakalayabiliriz belki. Belki de eski günleri anarken, bugün de yeni anılar biriktirmeyi öğrenebiliriz. Eski günlerin güzelliği, onları unutulmaz kılan anılardan geliyor. Ve belki de hayatın sırrı, o eski güzellikleri bugünün karmaşasında yeniden bulmakta yatıyor. Sen de benim gibi düşünüyorsan, gel, geçmişi yad ederken, bugünü de güzelleştirelim. Eski günlere duyduğumuz özlem, bugünün daha güzel olması için bir ilham olsun.

O eski güzel günlerin bir başka tadı da Tommiks, Red Kid, elden ele geçen fotoromanlar ve gazetelerin sabırsızlıkla beklendiği zamanlardı. O kahramanların maceralarını okudukça, kendi hayal dünyamızda onlarla birlikte at koşturur, kötülerle savaşırdık.


Bir de küçülen kıyafetlerin hikayesi vardı. Evde küçülen her parça, ya kuzenlere ya da komşunun çocuklarına giderdi. Çocuklar arasında adeta bir giysi döngüsü olurdu. Bir bakarsın, bir hafta önce giydiğin gömlek, sonraki hafta komşunun çocuğunda boy gösterir. O zamanlar bu durum ne kadar da doğal gelirdi. Çünkü kıyafetler, o dönemin çocukları arasında paylaşılan küçük hazinelerdi. Üzerimizde eskiyen bir giysiyi başkasına vermek, onu daha uzun süre yaşatmanın bir yoluydu belki de. Komşular arasında da bu tür paylaşımlar, aradaki bağları daha da kuvvetlendirirdi.


Şimdi düşündüğümde, bu paylaşımlar, o dönemin insanlarının ne kadar samimi ve birbirine bağlı olduğunu gösteriyor. Bir giysi sadece bir giysi değildi; içinde anılar, emekler ve dostluklar barındırırdı. İşte, o eski günlerin güzelliği de buradan geliyor belki. Her şeyin daha anlamlı, daha değerli olduğu zamanlardı. 


Geçmişi anarken, bugünkü hayatımıza da bu basit ama derin anlamları taşımanın yollarını bulmak ne güzel olurdu, değil mi? Çünkü o eski günlerin güzelliği, yalnızca yaşanmış olmasında değil, o anılardan bugüne kalan derin izlerde saklı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı