Sonbaharın 


Hüzünle sarmalanmış bir sessizlik çökmüş her yana. Sonbaharın o derin, dokunaklı melankolisi gibi, her şey bir durgunluğa teslim olmuş. Sanki doğa, sessiz bir ağıt yakıyor geçmişe. Zaman, ince bir perde misali, hafifçe yırtılmış ve rüzgarla savruluyor. Her saniye bir yerlere dağılırken, hiçbir an tam anlamıyla tutulamıyor.


Geçmişin gölgeleri, bugüne sızıyor. Sararan yaprakların hışırtısıyla yankılanan hatıralar, rüzgarın peşine takılmış gibi. İnsan, zamanın bu sessiz akışında kendini kaybediyor. Her şeyin bir anlam arayışında olduğu bu boşlukta, ruh da ince bir çizgi üzerinde yürüyor.


Ve zaman… Düz bir çizgi olmaktan çıkmış, kırık dökük bir aynaya dönmüş. Her yansıma, bir anıyı hatırlatıyor; her parça, bir kaybı. Zaman, tutunmaya çalıştıkça avuçlardan kayan bir kum gibi, iz bırakarak uzaklaşıyor. Ama belki de bu, hatırlamanın bir yolu. Çünkü bazı yaralar, sessizce taşınır, bazı izler asla silinmez.


Bu örtü, yıpranmış olsa da içinde binlerce hikâye saklıyor. Sessizliğin ardında, kaybolan anların yankısı var. İnsan bu sessizliğin içinde kendini yeniden buluyor; durup dinliyor, yeniden hatırlıyor.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı