Bir Kadın Ne İster?


Bir kadını mutlu etmek zor mu? Hayır, aslında değil. Ama ne yazık ki çoğu insan yanlış yerden başlıyor. Kadını mutlu etmek için boynuna elmas takmanıza gerek yok, inan bana. Asıl mesele onun ruhuna dokunabilmekte. Masasına koyduğun bir demet çiçek ya da hiç beklemediği bir anda dudaklarına kondurduğun samimi bir öpücük, elmaslardan daha parlaktır onun gözünde.


Kadınlar basit bir “teşekkür ederim” cümlesine bile değer verir. Çünkü o cümle, fark edilmek demektir. Onun emeklerini görüp takdir ettiğinde, dünyasının nasıl aydınlandığını fark edersin. Peki ya güzel sözler? Bunları sakın esirgeme! “Sen benim en iyi arkadaşımsın” dediğinde ya da “İyi ki varsın” diye fısıldadığında, o an dünyasında ne çok şeyi değiştirdiğini bir bilsen…


Sarılmayı da unutma. Bir kadına sıkıca sarıldığında, ona sadece kollarını değil, güvenini ve sevgini de sunmuş olursun. Sarılmak, kelimelerin yetmediği yerde konuşan en güçlü dildir. Ama sakın ha, ona güç gösterisi yapmaya kalkma. Kadın, yanında bir eş ister, rakip değil. Sevgi yarışında kazanan olmaz, kaybeden çok olur.


Bir kadını gerçekten mutlu etmek mi istiyorsun? O zaman onunla birlikte kahkaha atmayı öğren. Hayatın tüm o gereksiz dertlerini bir kenara bırak, onunla gül. Çünkü kadınlar, birlikte güldükleri insanlara aşık olur. Ve o gülüşler, ikinizin arasında kurduğunuz köprünün en sağlam taşlarıdır.


Bir kadını değiştirmeye kalkma. Çünkü kadınlar oldukları gibi güzeldir. Onu “daha iyi” yapmak için uğraşma; onun zaten en iyisi olduğunu bil. Onunla şarkı söyle, dans et, çocuk gibi eğlen. Hayatı bir sahne gibi düşün; başrolü paylaş, figüranı oynatma. Çünkü eşitlik olmadığında mutluluk da olmaz.


Bir kadın, yanında iyi bir insan ister. Öyle rol yapan, “iyi biri gibi davranan” değil; gerçekten iyi olan birini. Çünkü içtenlikle yapılan her şey, sahte bir hareketten daha değerlidir. Ve unutma, bir kadının dünyasında gökkuşağı asla solmamalı. Başkalarının fesatlığı, kıskançlığı ya da küçük hesapları o renkleri karartmasın. Kadın, onun ışığını koruyabilecek birini ister.


Hayat bazen çok kısa, bazen de çok uzun gelir. Ama şunu unutmamalısın: Bazen “sonraki sefer” diye bir şey yoktur. O yüzden her anını paylaş, her anında yanında ol. Sevdiğini söylemekten korkma. Çünkü sevmek gerçekten sanattır. Ve bu sanatı öğrenip sergileyenler, hayatlarını birer şahesere dönüştürür.


Kadın dediğin karmaşık değil. Sadece sevgiyi hissetmek, güveni yaşamak ve her şeyden önemlisi, yanında gerçek bir insan görmek ister. Bu kadar basit

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı
 Galiba benim imtihanım özlemek... Bir sesi, bir nefesi, bir kokuyu. Öyle bir özlem ki anlatması da taşıması da zor. Gözlerim her kapandığında, o sesi duyar gibi oluyorum. O tanıdık tını, o içimi ısıtan kelimeler... Ama sonra fark ediyorum, hepsi yalnızca zihnimde yankılanıyor. O ses gerçek değil, sadece hasretimin bana oynadığı bir oyun. Bir nefesi özlüyorum. Yanımda olduğunda hissettiğim o sıcaklığı, sessizliğin içindeki o varlığı… Yan yana otururken, nefes alış verişinin ritmini duyabildiğim o anları özlüyorum. Şimdi o nefes yok. Hava aynı hava, ama ben sanki soluk alamıyorum. Ve bir koku... İnsan kokularla yaşar mı? Yaşar. Bir kokunun peşine düşer bazen insan. Bir anıyı saklar gibi bir koku saklanır zihninizin derinliklerine. Bazen bir rüzgâr eser, o tanıdık kokuyu getirecekmiş gibi. Ama gelmez. Gelmez ve siz o kokunun eksikliğiyle bir kez daha baş başa kalırsınız. Özlemek ağır bir imtihanmış. Özlemek, insanın içindeki boşluğu büyüten ama aynı zamanda o boşluğa anlam katan bir ...
Devamı