Hayat Tatlar ve İnsanlar 


Bazı şeyler vardır, doğal halleriyle bize bir fikir verir, bir beklenti oluşturur. Örneğin, baklagiller... Mercimek, nohut, fasulye gibi gıdalar zihnimizde tuzlu yemeklerin malzemesi olarak yer eder. Onlardan bir çorba yapmayı düşündüğümüzde, içine tuz, salça, belki biraz baharat katmayı hayal ederiz. Ama bir de tatlıyla buluştuklarında bambaşka bir kimliğe bürünürler. Şekerle, pekmezle birleşince hiç ummadığımız bir uyum yakalarlar. Fındık, fıstık gibi tatlıların yıldızı olan malzemelerle yan yana geldiklerinde, o beklenmedik tatlılık bizi şaşırtır. Bu, bir çelişki gibi görünse de aslında hayatın derin bir gerçeğini yansıtır: Uyum, bazen en beklenmedik yerlerde saklıdır.


Bu durum, insan ilişkilerinin karmaşık doğasını düşündürüyor. İnsanlar da birer "baklagil" gibidir aslında. Kimi zaman, tuzlu bir ortamda kendini en rahat hisseder; baharatların keskinliğiyle karakter bulur. Kimisi ise tatlı bir atmosferde açılır; şekerin dinginliğiyle huzur bulur. Ancak, ne yazık ki biz insanlar, çoğu zaman birbirimize uyum sağlamayı beceremiyoruz. Beklentilerimiz, ön yargılarımız ve alışkanlıklarımız bizi sınırlandırıyor. Karşımızdakinin "şekerle mi uyumlu yoksa tuzla mı" olduğunu anlamaya çalışmadan yargıya varıyoruz. Oysa belki de şeker ve tuz bir araya gelince ortaya bambaşka, çok daha derin bir tat çıkacak. Ama bu ihtimali hiç göremiyoruz.


Baklagillerin tatlıyla uyum sağlaması, aslında insanların da birbirleriyle uyum sağlayabileceğine dair güzel bir metafor sunuyor. Farklı kültürlerden, farklı geçmişlerden gelen insanlar, tıpkı tatlı ve tuzlu malzemeler gibi bir araya geldiğinde bir çatışma ya da uyumsuzluk beklenebilir. Ancak bu çatışma ihtimali, farklılıkların bir arada ne kadar zenginleşebileceğini keşfetmemizi engellememeli. İnsanlar, tıpkı pekmezle birleşen nohut gibi, belki de doğru bağlamda bir araya geldiklerinde harikalar yaratabilir.


Düşünelim, neden birbirimize karşı bu kadar tahammülsüzüz? Neden sürekli bir "benim doğrum senin yanlışın" çatışmasındayız? Belki de sorun, karşımızdakinin kendi doğasına uygun bir ortamda olmadığını fark edemememizdir. Tıpkı tatlı bir yemekte tuzun tadını aramak gibi, yanlış yerde yanlış bir beklentiyle karşımızdaki insanı anlamaya çalışıyoruz. Oysa biraz daha dikkatli baksak, biraz daha sabırlı olsak, karşımızdakinin neyle uyum içinde olduğunu anlayabiliriz.


Hayat, şekerle tuzun, tatlıyla tuzlunun bir araya geldiği bir sofradır. Bizler ise bu sofrada hem malzeme hem de aşçıyız. İstediğimiz lezzeti yaratmak bizim elimizde. Ancak bunun için önce malzemeleri tanımamız, onların özelliklerini ve uyum sağlayabilecekleri şeyleri öğrenmemiz gerekiyor. Tıpkı baklagillerin tatlıyla uyumu gibi, insanlar da farklılıklardan doğan bir zenginlikle bir araya gelebilir. Yeter ki önyargılarımızı bir kenara bırakıp, karşımızdakini anlamaya çalışalım.


Bu yüzden, bir dahaki sefere şekerle birleşmiş bir baklagilin tadına bakarken, bir düşünün: Belki de hayat, bizden de beklenmedik uyumlar yaratmamızı bekliyor. Ve belki de, kim olduğumuz kadar, kiminle bir araya geldiğimiz de önemli. Çünkü asıl lezzet, farklılıkların uyumunda saklıdır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı