Cevrü Cefay: Acının kıyısında mana bulmak 

Hayatın anlamı, en derin hakikatler genellikle zorluklarla örülmüş yollarda gizlidir. Kolaylıkla elde edilen şeyler ne kadar değerli olabilir ki? İnsan, acı çekmeden, sınanmadan, mücadele etmeden bir anlam bulamaz. Çünkü manayı bulmak, yüzeyde dolaşan bir gezginden ziyade, derinlere inen bir dalgıç olmayı gerektirir.

Zorlukların dönüştürücü gücüne değinelim. Cevrü cefa dediğimiz şey, hayatın sınavlarıdır: Hayal kırıklıkları, kayıplar, acılar ve mücadeleler. İlk bakışta bunlar bizi yoran, hatta bazen tüketen şeyler gibi görünür. Ama derinlemesine bakarsak, her zorluğun bize bir şeyler öğrettiğini fark ederiz. Sabır, azim, empati, şükür gibi erdemler, zorluklar sayesinde öğrenilir.

Örneğin, toprağa düşen bir tohum düşünelim. Toprak altında karanlıkta sıkışıp kaldığını zannederken, aslında kök salıp büyümeye hazırlanıyordur. İnsan da böyledir. Acının karanlığında boğulacağını düşündüğü anda aslında olgunlaşmaya başlar. Cefa olmadan insan, kendini tanıyamaz, potansiyelini fark edemez.

Manevi yolculuk ve sabır tam da burada devreye girer. Tasavvuf öğretilerinde sıkça vurgulanır: Sabır ve rıza olmadan, insan Hakikate ulaşamaz. Çünkü insanın gerçek yolculuğu, dışarıda değil, kendi içinde gerçekleşir. İçsel bir anlam bulmak için dış dünyanın kaosuna dayanmak, sıkıntılara rağmen inancını korumak gerekir. İnsan acı çekmeden kemale ermez.

Zorlukları sineye çekmek, onlara boyun eğmek anlamına gelmez. Aksine, bu zorlukları birer öğretmen gibi görmek, hayatın bizi büyütmek için verdiği birer hediye olarak kabul etmek demektir. Zorluklar, insanın sınırlarını zorlar ve onu daha güçlü, daha bilge bir hale getirir.

Sonuçta, manayı bulmak isteyen kişi, rahatından ödün vermek, cesaretle karanlığa adım atmak zorundadır. Çünkü gerçek anlam, en zorlu yolların sonunda, sabır ve mücadele ile kazanılır. Belki de hayatın bize söylediği en büyük sır şu: En güzel çiçekler, en sert taşların arasından çıkar.