Değişimin Sessiz Yankısı


Artık hiçbir şey eskisi gibi değil. Ve ben de… Ben de artık eskisi gibi değilim.

Bir zamanlar daha naiftim, daha saf, belki de daha cesurdum. İnsanlara kolayca inanır, her sözü gerçek sanır, her yüreği sevgiyle dolu zannederdim. Dünyanın kalbimde yanan o küçük ışığı asla söndüremeyeceğine inanırdım. Ama öyle olmadı.

Her yara bir şey aldı benden, her kayıp içimde bir boşluk bıraktı. Güvenim sarsıldı, kelimelerim değişti, bakışlarım farklılaştı. Bir zamanlar yalnızca umutla bakan gözlerim, şimdi hem hüznü hem mücadeleyi taşıyor. Ama işte bu yüzden, artık daha güçlüyüm.

Eskiden küçük bir çocuğun heyecanıyla koşardım hayallerimin peşinden. Şimdi yürümeyi öğrendim. Daha temkinliyim, daha sağlam. Bir zamanlar beni inciten şeyler artık eskisi kadar acıtmıyor. Yaralarım kabuk bağladı, ama o kabukların altında bir şeyler büyüdü. Kendim oldum.

Evet, değiştim. Artık o eski ben değilim. Ama bu yeni "ben", acılarından ders çıkaran, düşerken de büyüyen biri. Hayatın her zorluğunu bir taş gibi sırtıma yükledim, ama o taşlar beni yere yapıştırmadı, aksine beni yeniden inşa etti.

Şimdi biliyorum ki değişim kötü değil. Artık hiçbir şey eskisi gibi değil ve belki de olmamalıydı. Çünkü her ne olduysa, beni bugün olduğum kişi yaptı. Ve bu yeni hâlimle hayata daha cesur, daha gerçek bakmayı öğretti. 




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı