Farklı olan insanları hep daha çok sevdim. Sıradanlıktan uzak, kendi yolunu izleyen, kalabalığın dışında bir yaşam süren ruhlar beni hep etkilemiştir. Onlar, dünyaya farklı bir gözle bakabilen, kendi iç dünyasında zenginleşen ve dışarıya yansıttıklarıyla sadece kendilerini anlatabilen insanlardır. Birçoğu yalnızdır, belki de bu yalnızlıkları onlara güç verir. Çünkü yalnız kalabilmek, kendi değerlerine sadık kalabilmek demektir.

Toplumun normlarına uymayan, kendi fikirleriyle hareket eden insanlar, bana hep daha gerçekçi gelir. Onlar, başkalarının ne düşündüğünden bağımsız olarak kendi içsel pusulalarına göre yaşarlar. Ve işte bu yüzden, çoğu zaman gerçek güzellikleri en derin iç dünyalarında saklarlar. Dışarıya kapalı olabilirler, ama içlerinde çok fazla şey vardır.

Hayat, bazen çoğunluğun izlediği yolu takip etmekten ibaret gibi görünse de, asıl değerli olanlar hep bu yolun dışına çıkabilenlerdir. Kendilerini bulmuş ve her koşulda kaybetmeyenlerdir. Belki de hayatın en güzel tarafı, onları tanımak, onların dünyasında bir yer bulmaktır. Çünkü onlar, birini gerçekten tanımanın yalnızca dış görünüşüne bakmakla değil, ruhunu anlamakla mümkün olduğunu gösterirler.