Yaşantımın Yazarına Güvenmek

Hayat bazen bir kitaptır. Sayfalarını çevirirken bilmediğimiz, tahmin bile edemediğimiz olaylarla karşılaşırız. Bazen bir cümle bizi durdurur, düşündürür, ağlatır. Bazen ise heyecanla bekleriz, sıradaki sahnede ne olacağını bilmeden. İşte şimdi tam da öyle bir noktadayım. Yaşantımın bir sonraki bölümü ne olacak, bilmiyorum. Ama yazarını tanıyorum. Ona güveniyorum.

Her şey belirsiz görünüyor olabilir. Hangi yola sapacağım, hangi insanlarla karşılaşacağım, hangi hataları yapıp hangi zaferlere ulaşacağım… Bilmiyorum. Ama içimde bir his var; sanki her şey, hatta en karanlık anlar bile bir plana hizmet ediyor. Çünkü bu hikâyenin yazarı beni benden iyi tanıyor. Kaleminin her dokunuşunda bir anlam gizli, her nokta ve virgül beni bir yere taşıyor.

Kimi zaman sorularım oluyor. Neden bu kadar acı? Neden bu kadar kayıp? Neden bazı cümleler ağır ve anlaşılmaz? Ama sonra fark ediyorum: Bir romanın derinliği, karakterlerinin sınavlarından geçerken şekillenir. En iyi hikâyeler, kahramanın mücadele ettiği, düşüp kalktığı, sonunda ise büyüdüğü hikâyelerdir. Belki de şimdi, bu belirsizlik içinde, kendi kahramanlık yolculuğumun tam ortasındayım.

Güvenmek kolay değil, biliyorum. Ama ne zaman geriye dönüp hikâyemin geçmiş sayfalarına baksam, şunu fark ediyorum: En umutsuz anda bile bir çözüm varmış. Bir yol açılmış. Gözyaşlarım, daha güzel bir manzarayı görmek için yıkanmış. Ve şimdi biliyorum ki önümde ne kadar karanlık bir bölüm olursa olsun, yazar beni terk etmeyecek. O, her kelimede, her detayda benimle.

Belki sen de benim gibisin. Belki hayatın bir sonraki adımı sana da belirsiz geliyor. Ama bil ki, bu hikâye bir anlam taşıyor. Ve yazarın kalemi asla yanlış yapmaz. O’nun sevgisiyle yazdığı her kelime, bizi olduğumuz kişiden daha güçlü birine dönüştürüyor.

Sonraki bölümü bilmiyoruz, ama bildiğimiz bir şey var: Bu hikâye iyi bitecek. Çünkü yazarı adil.