2025 yılı, sana sesleniyorum…

Seninle konuşmamız gerek çünkü artık geri getirmen gereken çok şey var. Bu dünya yoruldu, insanlar yoruldu. Hayatın her köşesinde kaybolan değerlerimizi arıyoruz. Kibarlık, centilmenlik, maskülenlik nerede? Feminenlik nerede? Hani o nazik, anlayışlı bakışlar, hani o zarafet?


Bir zamanlar erkeklerin gücü sadece kaslarında değil, karakterlerinde saklıydı. Maskülenlik kaba olmak değil, korumak ve güven vermekti. Kadınların feminenliği ise boyun eğmek değil, dünyayı güzelleştiren zarafetiyle etrafını aydınlatmaktı. Şimdi ikisini de kaybettik. Bir maskenin ardına saklanıyor herkes; o maskelerin altında yorgun ruhlar, sahte gülüşler var.


Sadakat nerede, 2025? İnsanlar neden bir yemin kadar güçlü olamıyor artık? Bir zamanlar "söz" verilirdi, o söz dağları bile yerinden oynatırdı. Şimdi mi? Bir yemin kadar hafifiz, rüzgarın önünde savruluyoruz. Çabalamayı unuttuk. İlişkilerimiz çabalamaya değmez gibi davranıyoruz, dostluklarımız anlık, sevgilerimiz mevsimlik oldu.


Gerçek aşk nerede? Hani o yıllara meydan okuyan, zamanın bile yıpratamadığı aşklar? Artık kimse "bir ömür" demiyor; herkes "bugünlük" yaşıyor. Hayatın içine sıkıştırılmış o derin bağlar kayboldu. Aile bağları? Onları da mı unuttuk? Çocuklar anne-babasını tanımaz oldu; kardeşler dost olmayı bıraktı. Bir araya gelmek yerine ayrı düşmeyi seçiyoruz.


Kitap okumayı geri getir, 2025! İnsanların ruhlarını besleyen, hayal güçlerini genişleten o eski alışkanlığı geri getir. Kitapların o büyülü dünyası olmadan nasıl daha iyi insanlar olabiliriz? Herkes ekranların soğuk ışığında kayboluyor, bir kitabın sıcacık sayfalarını çevirmek yerine.


Ve lütfen, maskeleri geri götür. İnsanların yüzündeki sahte ifadeleri silip at. Gerçek olmayı hatırlat onlara; kalpleriyle konuşmayı, hissetmeyi öğret. İnsanlar yeniden kendi olmayı öğrensin.


2025, sen bir milat olabilirsin. Eski değerlerimizi yeniden gün yüzüne çıkarabilir, kaybolan o güzellikleri bize geri verebilirsin. Bizim unuttuğumuz şeyleri hatırlat, insanlığı yeniden özüne döndür. Çünkü sen, geçmişin güzelliklerini bugüne taşıyacak güçtesin. Ve biz buna çok ama çok hasretiz.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı