Bazı tatlar var ki, akıldan silinmiyor ama her zaman aynı duyguyu da vermiyor. Bugün yediğim balık ekmek mesela... Şu an tadı damağımda, ama bir hafta sonra aynı lezzeti ve keyfi yakalayabilir miyim, bilmiyorum. Çünkü anın kendisi de yediğimizle birlikte bir tat bırakıyor.

Öğleden sonra yediğim balık ekmek enfesti. Çıtır çıtır kızarmış balıklar, içi hafif yumuşak dışı kıtır kıtır ekmeğin arasında, bol soğanla birleşmişti. Soğanın keskinliği, burnumu akıtacak kadar yoğundu ama işte o tat... O kadar gerçek, o kadar samimi bir lezzetti ki ısırırken her şeye değdi. Üstüne bir de kıtır kıtır süs biberi... İşte o anda düşündüm: Daha fazlasını isteyebilir miyim?

Bir lokmadan daha ne bekleyebilir insan? Aslında hiçbir şey. Bu lezzet, bu an, bu şükür hissi yetiyor da artıyor bile. Çünkü bazen hayat, sadece anı yaşayıp şükredebilmekte saklı. Şükür sadece şükür...



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar