Hayat, uçsuz bucaksız bir yolculuk. Gelişimizin bir başlangıcı olduğu gibi, ayrılışımız da kesin ve değişmez bir son. Bu süre zarfında, burada ne kadar kalacağımız ya da hangi yollardan geçeceğimiz, çoğu zaman bizim elimizde değil. Ancak bu yolculuğu nasıl yaşayacağımız, tamamen bizim seçimlerimizle şekilleniyor.

Bu dünyada misafiriz; ev sahibi değiliz. Ev sahipliğine dair yanılsamamız, geçiciliğimizi unutup kök salmaya çalışmamızdan kaynaklanıyor. Ama gerçek şu ki, bu hayattan yalnızca geçiyoruz. Ve geçerken, gördüğümüz her şey bize birer ders, her karşılaştığımız insan bir öğretmen, yaşadığımız her olay bir fırsat sunuyor.

Gözlemlemek, anlamanın ilk adımıdır. Çevremizdeki doğayı, insanları, acıları ve sevinçleri izlediğimizde, hayatın bize fısıldadığı derin gerçekleri fark ederiz. Her mevsim bize zamanın döngüsünü öğretir. Ağaçlar yapraklarını döker, sonra yeniden filizlenir. İnsanlar gelir, gider ve anılar bırakır. Hayat, bize sürekli olarak şunu hatırlatır: "Her şey bir değişimdir, bu değişimle birlikte  büyü.

Gözlemlerimizden ders çıkarmak, hayatı daha derinden kavramamızı sağlar. Bilgi biriktirmek değil, bilgelik geliştirmek önemlidir. Yaşadığımız acılar, hayal kırıklıkları ya da sevinçler, bizi bir adım daha ileri taşır. Her gün, daha iyi bir versiyonumuza dönüşmek için bir fırsattır. Ancak öğrenmek, yalnızca bir entelektüel süreç değildir; aynı zamanda kalbin de işin içinde olması gerekir. Başkalarının duygularını anlamak, empati kurmak ve onlarla bağ kurmak, bizi gerçek insanlığımıza daha yakınlaştırır.

Hayat, sevginin bir sınavıdır. Sadece sevilmeyi değil, aynı zamanda sevmeyi öğrenmek zorundayız. Ve sevmek, yalnızca bir kişiye ya da bir şeye yöneltilen bir duygu değildir. Sevmek, yaşama ve varoluşa duyulan saygıdır. Doğayı korumak, insanlara şefkat göstermek, kendimize nezaketle yaklaşmak; bunların hepsi sevmenin farklı biçimleridir. Sevgi, ait olmadığımız bu dünyada en güçlü iz bırakır.

Hayatın sonu, ait olduğumuz yere dönüşümüzdür. Burası belki bir bilinmezlik, belki bir huzur, belki de herkesin kendi inancına göre şekillenen kutsal bir mekan. Ancak şu kesin: Bu dünya, bir varış noktası değil, yalnızca bir duraktır. Önemli olan, bu durakta ne kadar "insan" kalabildiğimizdir.

Hayattan geçerken her an bir fırsattır: Gözlemlemek, öğrenmek ve sevmek. Çünkü sonunda ait olduğumuz yere döndüğümüzde, geride kalan tek şey, bu dünyada bıraktığımız sevgi izleri olacaktır. Ve belki de gerçek yolculuk, bu izleri bırakarak kendi ruhumuzu tamamlamaktır.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 1 Şubat Günü, Bir Hayal Gerçeğe Dönüşürken Saatimi sabah 9’a kurmuştum ama, 8:30’da çoktan ayaktaydım. Belki de içimde, bugünün hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biri olacağını sezen bir taraf vardı. Uyandım, ilk iş sıcak bir duş aldım. Kahvaltı yapma gereği duymadım, zaten pek alışkanlığım da değildir. Sadece her zamanki gibi kekik çayımı içtim, 20 yıldır kullanmaya alıştığım tansiyon ilacımı yuttum ve günüme başladım. Seferihisar’dan Fahrettin Altay’a doğru yola koyuldum. Arabayı uygun bir yere park ettikten sonra tramvaya bindim. Durağım "Hocazade Camii"ydi. Orada inip Kıbrıs Şehitleri Caddesi’ne yöneldim. İçimde tatlı bir heyecan vardı ama bunu hissetmek için bile pek vaktim yoktu. Günüme odaklanmıştım. Börek ve Sabah Çayı Yürürken bir anda börek yeme isteği geldi içime. Belki de bugün iyi bir şeyler olacağını içten içe hissettiğimden, kendimi küçük bir ödülle şımartmak istedim. Bol peynirli, sıcak bir börek ve yanında demlenmiş çay… O anın tadını çıkardım. Sadece b...
Devamı
 "Merhaba yeni gün! Haydi, güzel başlangıçlar için hemen harekete geçelim. Güneşin ışıklarıyla parlayan umutlarımızı göklere taşıyalım. Bugün, en büyük hayallerimize adım atacağımız ve kalbimizi heyecanla dolduracak anılar biriktireceğimiz bir gün olsun!"
Devamı
Her zaman bir yolu vardır  Hayatın iniş ve çıkışlarla dolu bir yolculuk olduğunu hepimiz biliriz. Ancak kimi zaman öyle anlar gelir ki, her şeyin kilitlendiğini, tüm kapıların yüzümüze kapandığını hissederiz. İşte tam da bu tür anlarda kendime hep şu sözü hatırlatırım: Her zaman bir yolu vardır. Bu cümle sadece bir teselli değil, aynı zamanda derin bir gerçeğin ifadesidir. Hayat, bazen bizi zorluklarla sınar; önümüze aşılmaz gibi görünen duvarlar diker. Ancak unutulmaması gereken bir şey var: O duvarların ardında her zaman bir yol saklıdır. Belki şu an için o yolu göremiyor olabilirim, belki önümde sisli bir perde var. Ancak bu, yolun olmadığı anlamına gelmez. Umutsuzluk, insan ruhunu yavaşça tüketen bir zehirdir. Oysa umut, bizi yeniden inşa eden, ayakta tutan ve ilerlemeye sevk eden en güçlü kaynaktır. Bu nedenle umutsuzluğa yer yoktur. Çünkü hayat, daima bir çözüm sunar; yeter ki biz aramaktan vazgeçmeyelim. Bazen çözümler, büyük adımların ardında değil, küçük detaylarda saklıdı...
Devamı